Пра гэта паведаміла старонка The legacy of the Belsky brothers.
Ад Галакосту ў атрадзе ўратаваліся больш як тысяча чалавек. Туды бралі ня толькі ўзброеных людзей, а ўсіх, каго маглі ўратаваць.
«Цалкам адданы памяці сваіх братоў і бацькоў, ён ніколі не казаў пра сябе як пра героя, для яго героямі былі ягоныя браты. Ён таксама быў абавязаны ім сваім жыцьцём, як і тысячы іншых габрэяў. Нягледзячы на ўсе свае недахопы, ён жыў з Богам у сэрцы і лічыў любоў сапраўднай каштоўнасьцю жыцьця. Спадчынная трываласьць, любоў і ўдзячнасьць Арона дазволілі яму пражыць доўгае жыцьцё і несьці спадчыну братоў Бельскіх. Быць Бельскім было для яго вялікім гонарам. Няхай яго душа спачывае зь мірам!» — напісала Тамара Вяршыцкая, дасьледніца, якая стварала ў Наваградку Музэй габрэйскага супраціву.
Браты пасьля вайны адправіліся ў Польшчу, а адтуль у Ізраіль. Затым жылі ў ЗША. Пра братоў здымалі фільмы і пісалі кнігі, а ў Савецкім Саюзе іхную дзейнасьць замоўчвалі.
Зь верасьня 1943-га да ліпеня 1944 году асноўная база атраду «Лясны Ерусалім» месьцілася ў Налібацкай пушчы, дзе ад зьнішчэньня выратаваліся 1200 чалавек.
У 2019-м 93-гадовы Арон Бельскі разам з нашчадкамі іншых удзельнікаў атраду ўпершыню пабываў на месцы былога лягеру. На пытаньне, ці памятае ён гэтую мясьціну, Арон Бельскі адказваў па-філязофску:
«Лес — гэта лес. Мне было тут 10-13 гадоў. Мне яго хапіла. Калі мы ўжо адсюль паедзем?»
Яго сваячка Асаэль Бельская, дачка Асаэля Бельскага, падкрэсьліла важнасьць місіі свайго бацькі і дзядзькаў:
«Тувія казаў: важней выратаваць аднаго габрэя, чым забіць 10 немцаў. Ён гаварыў: не ідзі забіваць немцаў, бо расейцы зробяць гэта лепш, чым мы. А мы мусім ратаваць жыцьці габрэяў».
Форум